Jan Wojtarowicz urodzony w 1895 roku w Korzennej (małopolskie). Walczył w pierwszej wojnie światowej w armii austriackiej, dostał się do niewoli rosyjskiej, a po wybuchu rewolucji październikowej przystąpił do bolszewików. Po powrocie do odrodzonej Polski założył warsztat szewski i działał w Stronnictwie Ludowym. Za organizowanie strajków wtrącono go do więzienia. W czasie okupacji wstąpił do Batalionów Chłopskich, gdzie w Ludowej Straży Bezpieczeństwa był szefem łączności. Po wojnie został pierwszym prezesem Stronnictwa Ludowego w powiecie Nowy Sącz, piastował też funkcję wójta, a później przewodniczącego Gminnej Rady Narodowej w Korzennej. Zaczął rzeźbić późno, bo w wieku sześćdziesięciu pięciu lat, będąc już na emeryturze. Ponieważ artysta ten nie miał żadnych obozowych doświadczeń, tworząc pracę Deutsche Fabriken, mniej więcej w 1970 roku (rzeźba ta ma antyniemiecki wydźwięk zgodny z linią ówczesnej propagandy państwowej), korzystał z dostępnych wtedy materiałów wizualnych. Kompozycja Deutsche Fabriken to nie tylko zbiór powidoków i klisz z filmów wojennych, rysunków satyrycznych, zdjęć z książek ukazujących martyrologię narodów podbitych przez hitlerowskie Niemcy, wydawanych w wielotysięcznych nakładach pocztówek z obozów w Oświęcimiu czy Sztutowie, ale też nawiązanie do formy szopki bożonarodzeniowej, popularnego motywu sztuki naiwnej.