Wojciech Wilczyk

zdjęcia z cyklu

Powiększenia

(2016–2018)

Pracując nad dokumentalną serią „Niewinne oko nie istnieje”, której tematem były synagogi i domy modlitwy na terenie Polski niepełniące funkcji sakralnej, zdecydowałem się topograficzną konwencję zapisu. W pewnej mierze cykl ten ma też charakter wizualnej typologii, lecz z racji specyfiki obiektów, ich niejednolitej formy spowodowanej np. dewastacją, przebudowami czy adaptacjami na inne niż sakralne cele, można go odbierać (na czym także mi zależało) jako typologiczne ujęcie à rebours. W odróżnieniu od typowych albumów fotograficznych, do książkowej prezentacji projektu wybrałem formę poręcznego leksykonu, gdzie zdjęciom obiektów towarzyszą opisy ich historii, a także zapisy rozmów z obserwatorami moich fotograficznych działań.

Fotografując pracę Józefa Piłata pt. „Sklepik żydowski w Dębskiej Woli” w Muzeum Narodowym w Kielcach, moją uwagę zwrócił sposób przedstawienia postaci. Choć rzeźba powstała z inspiracji ówczesnej dyrektorki tej instytucji, to jednak jej wykonanie świadczy o afektywnym podejściu autora. Postaci ortodoksyjnych Żydów, kobiety oraz dwóch mężczyzn, starszego i młodego, wyrzeźbione zostały niezwykle pieczołowicie (widać, że kobieta ma na głowie perukę, co jest rzadkim przedstawieniem w sztuce naiwnej). Obserwując rzeźbę Józefa Piłata, postanowiłem umieścić obiektyw makro jak najbliżej twarzy przedstawionych osób, tak żeby można je było oglądać w przeskalowanych rozmiarach i zobaczyć emocje autora. Zabieg ten postanowiłem powtarzać przy dokumentowaniu innych obiektów podczas pracy dla TRACES.

© 2019 Wszelkie prawa zastrzeżone